سدید کاشان

این نوشته ی کودکانه در مقدمه ی پیک «عیدانه» نوروز 1387 آموزش و پرورش کاشان برای دانش آموزان پایه ی چهارم به چاپ رسیده است:

به نام خدا

آیا تا به حال شنیده اید که کسی از بهار بد گویی کند؟ بهار زیباست. سر سبز و با طراوت است. وقتی از راه می رسد؛ همه را به شور و نشاط وا می دارد. برف های انباشته شده بر نوک کوه ها نیز به احترام او از جا بر می خیزند و روان می شوند وتا پایین دامنه به پیشباز او می آیند و همه جا را آب و جارو می کنند و روی گل ها و سبزه ها را می شویند و به بهار شادباش می گویند.

بهار بسیار با ادب است. وقتی می خواهد سخن بگوید ؛ از لب های او گل و شکوفه می بارد. پیام های زیبای او بر دل می نشیند. مردم با علاقه به دشت و صحرا می روند و در کنار او کینه و دشمنی هایشان را دور می ریزند. جویبار آوایی دلنشین دارد.پرندگان به جست و خیز مشغولند و با یک دیگر مؤدبانه سخن می گویند. بد زبانی و سبک سری و سخنان بی هوده و داد وفریاد و مسخرگی و غیبت در حضور بهار ترک می شود.نوجوانان و جوانان هم با رعایت «ادب» از آبروی خود نگهداری می کنند و چراغ عقل و خرد خود را با ادب روشن نگه می دارند و ادب را بهترین  کمک کار و برترین همراه خود می دانند.

باران بهاری بر همه می بارد. بخل نمی ورزد. با همه مهربان است و مانند مادر از شیره ی جان خود ، کوه و دشت و همه ی طبیعت را سیراب می سازد. پس بهار ادب آموز همه ی مردم است و به رسم ادب، با رخسار شکوفه ها و گل ها به روی مردم لبخند می زند. از زبان پرندگان خوش آواز، واژه های دوستی و محبت را در گوش مردمان نجوا می کند. رود خانه ی با شکوه ، زندگی پر جوش وخروش و تلاش را زمزمه می کند.

بچه های عزیز! بیایید از بهار درس بیاموزیم تا همیشه بهاری باشیم.