باز هم سلام! سنت هزار ساله ي ادبيات فارسي به مخاطبانش در وهله ي اوّل ادب را آموخته است و در مرتبه ي بعدي ياد داده است كه هر واژه اي بار معنايي خاص خود را داشته باشد زيرا چنانچه هر كلمه اي به جاي خود به كار نرود موجب فساد و فتنه مي شود. واژه جفنگ در مقام توهين به كار مي رود، اما حشو مفهومي است كه در شعربراي كلام اضافي به كار مي رود و دو نوع هم هست: حشو مليح و حشو قبيح. چنانچه در شعر آفتاب مهرباني با كلمه ي اضافي برخورد كرديد به آن حشو مليح مي گويند كه استادان بزرگوار ادب فارسي با بزرگواري از آن مي گذرند . از حسن توجه و پي گيري شما ممنونم. موفق باشيد!