سلام.حرکت به سوي قلّه سخت و نفس گير است،امّا وقتي رسيدي،احساس غرور مي کني،خستگي هاي راه هم برطرف مي شود.شما کوهنورد مجرّبي هستيد.بارها اين راه را طي کرده ايد.الآن ديگر پيشکسوت برگزاري جشنواره ها هستيد.چون حرکت کرده ايد،خود راه بگويدت که چون بايد رفت!نمي دانم از يک فرهنگي بازنشسته چه کاري ساخته است تا يار و ياور شما در اين راه باشد؟برايتان آرزوي موفقيّت مي کنم!