سلام. از آشنايي با شما خوشحالم.در اين وبلاگ در يادداشت آن مرد هنرمند منم و اكبر هاشمي كيست؟ به زندگي آن مرحوم اشاره كرده ايم.همان 1357 به عنوان سال وفات ايشان،درست تر است.آقاي شمشاديان هم نظرشان درست است.متأسفانه آن مرحوم براي رهايي از آلام و رنج هاي روزگار به الكل روي آورده بود و سبب مرگ وي هم همين عارضه بوده است. به شدّت تنها بود و گرفتار فقر هم شده بود.بارها اين ضرب المثل را خطاب به خود من ترنّم مي كرد كه:تنور شكم دم به دم تافتن / مصيبت بود روز نايافتن و اين حاكي از فقر و مسكنت ايشان در اواخر عمر او بود.مؤلّف كتاب سي سال پشت صحنه ي تئاتر در باره ي ايشان نيز مطالبي نوشته است. موفق باشيد!